طراحی جهش نقطه¬ای به منظور افزایش تمایل آنتی¬بادی درمانی هرسپتین به HER2 با استفاده از روش¬های مدل¬سازی دینامیک مولکولی

بیان غیرمعمول و عملکرد نامتعارف گیرنده فاکتورهای رشد اپیدرمی (EGFRs) می‏تواند عامل ایجاد کننده بدخیمی در بافت‏های مختلف باشد. از میان تمامی اعضای خانواده EGFRs، HER2 گیرنده­ای می­باشد که در عدم حضور لیگاند نیز می‏تواند دیمر شده و فعال گردد. HER2 دارای نقش مهمی در ایجاد سرطان پستان است. داروی هرسپتین یک آنتی­بادی مونوکلونال می­باشد که دمین خارجی HER2 را هدف قرار داده و مانع از ایجاد دیمرهای فعال و القای آبشار پیام رسانی درون سلولی می­گردد. در این پژوهش جهش­های نقطه­ای به منظور افزایش تمایل هرسپتین به HER2 با استفاده از روش­های مدل­سازی منطقی طراحی شده و در نهایت میزان کارایی مؤثرترین جهش­ نقطه­ای با استفاده از روش مدل­سازی دینامیک مولکولی مورد بررسی قرار گرفت. براساس نتایج به دست آمده هرسپتین دارای جهش Tyr92Asp در زنجیره سبک، کمپلکس پایدارتری را نسبت به شکل وحشی با HER2 ایجاد کرده و Asp92 می‏تواند یک پل نمکی پایدار با Lys596 از HER2 ایجاد کند که باعث کاهش انرژی الکتروستاتیک بین آنتی­بادی هرسپتین با HER2 گردد. با توجه به مطالعات انجام شده به نظر می­رسد که هرسپتین به عنوان یک آنتی‏بادی مونوکلونال دارای پتانسیل لازم  به منظور افزایش تمایل به HER2 می‏باشد.   واژه­های کلیدی: گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی، HER2، هرسپتین، طراحی هوشمند جهش نقطه­ای، مدل سازی دینامیک مولکولی.